ตูจะไม่เป็นแฟนกะลูกของเอ็งหรอกโว้ย!!!!

"คุณค่ะ! รีบออกไปแต่งตัวได้แล้ว!"

"น่าๆ ใจเย็นๆ หน่อย เดี๋ยวผมใส่ชุดสูททับไปก็พอแล้ว"

"ไม่ได้ค่ะ! คุณยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ!"

"ไม่เป็นไรหรอก นี่มันก็แค่งานเลี้ยงธรรมดา ๆ เท่านั้นเอง"

"ธรรมดาแล้วยังไงคะ ชั้นไม่อยากจะเดินไปงานเลี้ยงของเพื่อนคุณ โดยที่ตัวคุณยังเหม็นเหงื่อหรอกคะ ยิ่งเป็นคนอื่นได้กลิ่นยิ่งแย่เลย ชั้นไม่อยากให้คุณสามีอันเป็นที่รักของชั้น ต้องมาโดนว่าเสีย ๆ หาย ๆ ทีหลังหรอกนะค่ะ"

"อา ๆ ก็ได้ ๆ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก็ได้"

"ดีมากค่ะ อีก 1 ชั่วโมง เราจะออกไปงานเลี้ยงกันนะค่ะ ตอนเวลา 4 โมงเย็น"

"ที่รัก งานมันเริ่ม 6 โมงเย็น นะ"

"คุณก็น่าจะรู้นิคะ ว่ากรุงเทพรถติดมากแค่ไหน?"

"ครับผม ๆ ไปแล้วครับ ๆ"

สวัสดีครับ ผมชื่อ ธนาธน ศาราวิธานฐ์ อายุ 30 ปี และกำลังจะ 31 ในอีก 3 เดือน ตอนนี้ผมเป็นวิศวกรระดับอาวุโส ในบริษัทผลิตอาวุธของเยอรมันนี แม้อาจจะฟังดูโอ้อวดเกินไป แต่ก็เป็นความจริงที่ผมได้รับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายควบคุมดูแลเทคโนโลยีการผลิตในบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งตั้งแต่เข้ามาได้ไม่กี่ปี นั้นเป็นเพราะความสามารถของผมที่สามารถพัฒนาระบบการขึ้นรูปชิ้นงานได้ในต้นทุนต่ำ มันเลยทำให้ผมไต่เต้าขึ้นมาเป็นหัวหน้าวิศวกรได้ไม่ยากเย็นนัก ส่วนหนึ่งนั้นก็มาจากที่ผมนั้นเป็นคนที่ชื่นชอบงานพวกนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

และผู้หญิงที่อยู่กับผมคนนี้คือ เรนาเธอร์ ชไนเซล หรือตอนนี้ เรนาเธอร์ ศาราวิธานฐ์ เธอเป็นชาวเยอรมัน และเธอก็เป็นภรรยาของผมเอง ก่อนหน้านี้เธอเป็นหนึ่งในทีมนักประวัติศาสตร์ที่ทำการค้นคว้าหาร่องรอยของซากอารยธรรมโบราณในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งที่หลัก ๆ ที่เธอจะทำงานอยู่ก็คือประเทศไทยนี่แหละ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะลาออกมาเขียนหนังสือประวัติศาสตร์ให้กับมหาวิทยาลัยในประเทศไทยก็ตาม แต่ความสามารถของเธอนั้นเรียกได้ว่าอยู่ในระดับแนวหน้าเลย แน่นอนเธอนั้นรู้ประวัติศาตร์ดีกว่าผมที่สนใจในประวัติศาสตร์เป็นร้อยเท่า

ที่เราสองคนได้แต่งงานกันนั้น เป็นเพราะว่าผมชอบใช้เวลาว่างส่วนใหญ่ในการอ่านหนังสือที่ห้องสมุด ที่เธอทำงานตอนเรียนอยู่ นั่นจึงทำให้เธอมักจะพยายามคุยกับผมอยู่ตลอด ในตอนที่ผมอยู่ห้องสมุด ผมจึงเริ่มหลงรักเธอ ไม่นานผมก็สารภาพรักกับเธอ และก็แต่งงานกัน เป็นแบบที่ได้เห็นตอนนี้นี่แหละ”

"แล้ว... เธอไหวแน่นะ? ความจริงเธอไม่ต้องไปก็ได้นะ งานเลี้ยงนี้หนะ"

"ไม่ได้ค่ะ ชั้นอยากไปพบกับเพื่อนสนิทของคุณให้ได้ค่ะ การที่ได้พบเพื่อนของคุณนั้น นับว่ามีโอกาศน้อยกว่าหนึ่งในล้านเลยนะคะ สำหรับคนอย่างคุณหน่ะ"

"ห๊ะ... ยังพูดตรงไปตรงมาอยู่เหมื่อนเดิมตลอดเลยนะ"

"คะ เพราะชั้นเป็นเชื้อสายเยอรมันยังไงละคะ"

"แต่พูดจริงนะเนี่ย ถ้าไม่ไหวก็อย่างฝืนนะ"

"ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ลูกชองเราไม่ได้อ่อนแออย่างที่คิดนะคะ หึๆ"

"หะๆ ก็นะ มีแม่แบบเธอ จะแข็งแรงขนาดนี้ก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก"

"แน่นอน!"

เอาเถอะ ยังไงผมก็คิดว่า ลูกของผมกับเธอคงไม่มีวันอ่อนแออย่างนั้นอยู่แล้ว และผมก็หวังว่า ลูกของเราจะสามารถเติบโตได้แข็งแรงเหมื่อนแม่ และฉลาดเหมือนพ่อนะ ฮาๆๆ

เอออออออออ คือว่าาาา

ผมไม่รู้ว่ามีใครรู้จัก "Fin Stabilized" ไหมนะ

ที่แต่งเรื่อง "จากชายติดบ้าน กลายเป็นสาวน้อยขี้อาย" อะ

แต่นั้นผมเองแหละ 

ID นั้น เน่าไปละ เข้าไม่ได้ 100% เนื่องจากคอมน้องผมก็เรียบร้อย ขี้เกียจอธิบาย (หัวคว*)

เลยมาเปิดเขียนใหม่แม่ง

กฏก็มี 3 ข้อ (มั่ง)

1. ผมหายตัวเก่งมาก อาจจะ 1 อาทิตย์ ถึง 2 ปี และอาจจะไม่ได้อัพบ่อย

2. เขียนตามอารมณ์ มีอารมณ์ก็เขียน ไม่มีก็ไม่เขียน และไม่ต้องหวังจบ จากประสบการคือ ไม่มีเรื่องใหนที่ผมเขียนจบ ดังนั้น เตรียมใจได้เลย

3. ไม่รับเงินไม่รับงาน ไม่รับอะไรทั้งนั้น ผมทำเพื่อความสุขส่วนตัวล้วนๆ 

แค่นี้แหละครับ งั้นก็ ขอให้ทุกคนสนุกกับนิยายเรื่องใหม่ที่ไม่น่าจบของผมนะครับ 555+

ขายของแปบ ถึงจะเข้าไปแก้ไม่ได้แล้วก็เหอะ

https://writer.dek-d.com/APFSDS/writer/view.php?id=1942708

นี้นิยายเก่าผม ไม่อัพละนะ เพราะผมเข้าไม่ได้ 555+